Krośnieńska Biblioteka Publiczna -

W tym roku mija 170. rocznica urodzin i 100. rocznica śmierci Henryka Sienkiewicza, dlatego w Wypożyczalni Głównej KBP zorganizowano wystawę pt. „Sienkiewicz znany i nieznany”.

Urodzony w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, już w czasie studiów w Szkole Głównej zetknął się z ideami pozytywistycznymi i rozpoczął współpracę z Przeglądem Tygodniowym, a później z innymi czasopismami. Swoje felietony podpisywał pseudonimem Litwos.

Jako prozaik zadebiutował „Humoreskami z teki Worszyłły”.

Decydującym momentem w karierze Sienkiewicza stała się podróż do Stanów Zjednoczonych w latach 1876-1879, zrelacjonowana w reportażach „Listy z podróży do Ameryki”.

Po powrocie autor stał się bardzo popularny w warszawskich salonach. Czytelnikom przypadły do gustu jego wzruszające nowele: „Janko Muzykant”, „Za chlebem”, „Latarnik”.

W 1883 roku konserwatywny dziennik Słowo rozpoczął druk w odcinkach pierwszej części Trylogii. Najpopularniejsza polska powieść XIX wieku powstawała bardzo szybko. Po „Ogniem i mieczem” przyszła kolej na „Potop”, a niebawem zaczął ukazywać się „Pan Wołodyjowski”. Wówczas Sienkiewicz był już dość powszechnie uważany za najwybitniejszego i najbardziej poczytnego krajowego autora. Pisana „ku pokrzepieniu serc” Trylogia miała przypomnieć Polakom czasy świetności Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

Trylogia szybko podbiła serca czytelników, ale światową sławę zapewniła Sienkiewiczowi przełożona na około pięćdziesiąt języków powieść „Quo vadis”.

Jako twórca powieści historycznej Sienkiewicz nie miał godnego siebie konkurenta, mniej udane okazały się natomiast próby stworzenia wielkiej powieści współczesnej. Jej dość obiecującą zapowiedzią było „Bez dogmatu”.

Nie przerywając wytężonej działalności literackiej, Sienkiewicz odbywał kolejne podróże. Objechawszy Europę, wybrał się nawet do Afryki. Literackim dokumentem ostatniej wyprawy są „Listy z Afryki”, na kontynencie tym rozgrywa się też akcja „W pustyni i w puszczy” - powieści o przygodach Stasia i Nel, która nadal jest zaliczana do kanonu klasyki dziecięcej.

W 1900 roku cieszący się ogromnym autorytetem społecznym i prawdziwą popularnością pisarz otrzymał z okazji jubileuszu dar od narodu - pałacyk w Oblęgorku na Kielecczyźnie.

Był również pierwszym Polakiem, któremu przyznano w 1905 roku literacką Nagrodę Nobla.

Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Szwajcarii i osiadł w Vevey, tam też zmarł.

W 1924 roku jego prochy sprowadzono do Warszawy i złożono w podziemiach katedry św. Jana.

Wystawa będzie czynna cały listopad. Zapraszamy do jej obejrzenia i wypożyczenie na długie jesienne wieczory książek pierwszego polskiego noblisty.

Poprawiono: środa, 02, listopad 2016 15:12