Nowator i burzyciel

„Nowator i burzyciel” to tytuł lutowej wystawy, zorganizowanej w 150. rocznicę urodzin Władysława Podkowińskiego w Wypożyczalni Głównej KBP.

Na początku swojej kariery malarskiej Podkowiński był rysownikiem, obficie zaopatrującym w ilustracje całą ówczesną prasę warszawską. Współpracował z czasopismami Tygodnik Ilustrowany, Kłosy, Wędrowiec, zamieszczając w nich liczne rysunki z życia codziennego Warszawy. Rysunki te są utrzymane w duchu realistycznym i świadczą o znakomitym opanowaniu tworzywa, sumienności i rysowniczej zręczności. Podkowiński staje się ilustratorem w stolicy znanym i poszukiwanym. Ceni się go przede wszystkim za sprawność, z jaką umie odtwarzać widoki i fragmenty Warszawy, sceny i scenki rodzajowe, typy i postacie stolicy, sugestywnie oddając atmosferę miasta.

W 1889 roku Pokowiński wyjechał do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Zafascynowany nową techniką postanawia ją wypróbować. Wtedy tworzy pierwsze obrazy - „Kobiety przy bilardzie”, „Latarnik". Po powrocie do Polski maluje impresjonistyczne pejzaże i kompozycje figuralne - „Łubin w słońcu”, „Nowy Świat”, „Mokra wieś”, „Dzieci w ogrodzie”, „Sad w Chrzesnem” - odznaczające się czystą, świetlistą gamą barwną, często o śmiałych i wyrafinowanych zestawieniach kolorystycznych, a także portrety. W portretach jego autorstwa jest mnóstwo prawdziwej elegancji, lekkości i smaku. Podkowiński nie krytykuje człowieka ani nie obnaża jego słabości, nie uwidacznia wad ani niszczącego działania czasu. Bardzo lubi portretować kobiety i jest w tym bezgranicznie szczery.

Malarstwo Podkowińskiego z najlepszego w jego życiu okresu jest przeniknięte niezwykle czułą, wrażliwą i pełną inwencji bujnością koloru. Wszystko jest tu skąpane w słońcu, w promieniach słonecznych ożywiających każdą barwę, oddających migotliwość natury, która odkrywa przed naszymi oczami pod wpływem światła nieopisaną różnorodność barw.

Pod koniec życia, równolegle do obrazów impresjonistycznych, pod wpływem rozwijającej się choroby (gruźlicy), Podkowiński tworzył monochromatyczne, symboliczne kompozycje utrzymane w nastrojach grozy, niesamowitości i fantastyki - „Taniec szkieletów”, „Szał uniesień”, „Marsz żałobny Chopina”.

Zapraszamy do odwiedzenia Wypożyczalni Głównej, gdzie prezentowana jest wystawa, oraz do sięgnięcia do pięknych albumów malarstwa znajdujących się w Czytelni Głównej KBP.