Lutowa wystawa, którą można oglądać na Wypożyczalni Głównej KBP, nosi tytuł „Ojciec i syn”. Została ona poświęcona twórczości Stanisława Witkiewicza, w 100. rocznicę śmierci i w 130. rocznicę urodzin jego syna, Stanisława Ignacego, znanego jako Witkacy.
Stanisław Witkiewicz był malarzem, krytykiem i teoretykiem sztuki. Duży wpływ na jego twórczość wywarło malarstwo Maksymiliana Gierymskiego. Malował obrazy o tematyce rodzajowej, studia natury, obrazy nawiązujące do walk powstańczych 1863 roku („Ranny powstaniec”). Równolegle z malarstwem rozwijał działalność jako krytyk i teoretyk sztuki, przy czym znaczącą rolę odegrała jego współpraca z pismem Wędrowiec. W 1890 roku przeniósł się do Zakopanego, gdzie poświęcił się niemal całkowicie opracowaniu teoretycznych podstaw stylu zakopiańskiego. Był autorem projektów architektonicznych pierwszych budynków utrzymanych w tym stylu (wille Koliba, Pod Jedlami) oraz ich wyposażenia.
Jego syn Stanisław Ignacy odziedziczył po ojcu uzdolnienia artystyczne. Był pisarzem, dramaturgiem, malarzem, rysownikiem, teoretykiem i krytykiem sztuki, fascynowała go także fotografia. Pierwsze nauki pobierał u ojca, potem studiował na ASP w Krakowie. Początkowe jego obrazy to nastrojowe portrety i pejzaże. Wiele poróżował po Europie (Niemcy, Włochy, Francja), zapoznał się z twórczością Gauguina i Picassa.
W 1910 roku napisał pierwszą powieść o wątkach autobiograficznych - „622 upadki Bunga”.
W czasie I wojny światowej został wcielony do gwardii carskiej w Petersburgu. Podczas tych lat spędzonych w Rosji przeprowadził pierwsze doświadczenia malarskie w zakresie Czystej Formy, opracował wstępnie traktat „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia”. Od zakończenia wojny do 1924 roku realizował w malarstwie teorię Czystej Formy. Polegała ona na wykluczaniu wszelkich użytkowych czy estetycznych funkcji sztuki. Forma dzieła była jedyną istotną treścią, której cel polegał na wywołaniu uczuć metafizycznych, objawiających Tajemnicę Istnienia. Zasady Czystej Formy usiłował przenosić też do teatru. Wtedy to napisał większość swoich dramatów. Kiedy przestał fascynować się Czystą Formą (od 1924 roku), założył w Zakopanem tzw. Firmę Portretową, głównie w celach zarobkowych.
Po wkroczeniu do Polski Armii Czerwonej w 1939 roku popełnił samobójstwo, przekonany, że zaczyna spełniać się jego katastroficzna wizja zagłady zachodniej cywilizacji.
Wystawa będzie czynna cały miesiąc, w godzinach otwarcia biblioteki. Serdecznie zapraszamy do jej obejrzenia i sięgnięcia po interesujące książki o tych niezwykłych ludziach, a także do oglądnięcia pięknych reprodukcji ich obrazów w albumach, które są dostępne w Czytelni do skorzystania na miejscu.
Poprawiono: poniedziałek, 02, luty 2015 14:57
