23 kwietnia br. - w Międzynarodowym Dniu Książki i Praw Autorskich - z czytelnikami spotkała się Manuela Gretkowska - pisarka, scenarzystka filmowa, felietonistka i działaczka społeczna, założycielka Partii Kobiet. Spotkanie w Saloniku Artystycznym Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej prowadziła dr Zofia Bartecka-Prorok.
Pisarka debiutowała w 1991 roku, do tej pory wydała blisko 20 książek - głównie powieści i felietonów. Samo pisanie porównuje do hipnozy: trzeba znaleźć pierwsze słowa, frazy, które zaczynają wciągać, potem wpada się w rytm - mówiła. - Staram się tak pisać, żeby książki wciągały, nie są one dla wszystkich, nie ma książki uniwersalnej. Tak piszę jak się robi na drutach. Żadnego zdania nie można wyrzucić, bo jak się wyrzuci to „robótka” się popruje - tak czuję, i nie chce zabierać ludziom czasu.
Manuela Gretkowska podkreślała również, że bez pisania nie moglibyśmy funkcjonować - pisanie jest innym sposobem myślenia, linearnym, bardzo logicznym (...) mam nadzieję, że powieści są rodzajem seansu wprowadzającego w inny świat, leczącego w nas nieuświadomione treści i dającego jakąś podróż.... Jak mówi „nie wyobraża sobie życia bez książek”, choć obecnie pochłania ją oglądanie seriali w Internecie.
Gretkowska jest absolwentką filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz antropologii średniowiecza w École des hautes études en sciences sociales w Paryżu. Podczas studiów we Francji w latach 80. współpracowała z drugoobiegowym „bruLionem”, już jako azylantka w 1991 roku wydała prozę „My zdies’ emigranty”, bardzo życzliwie przyjętą także przez Czesława Miłosza. Później wyszedł jej „Tarot paryski”. W 1996 r. napisała scenariusz filmu Andrzeja Żuławskiego „Szamanka”. W roku 1997 wyjechała do Szwecji. Wydała kilka opowiadań zebranych w książce „Namiętnik” (1998), relacje ze światowych podróży „Światowidz” (1998) oraz felietony pod wspólnym tytułem „Silikon” (2000). W 2001 r. wydała „Polkę” (nominowaną do Nagrody Nike), trzy lata później „Europejkę”, a w 2008 roku „Obywatelkę” - książki będące swego rodzaju trylogią, dziennikami z życia pisarki, w których opisuje przeżycia związane z ciążą, obserwacje zmieniającej się Polski, powstawanie Partii Kobiet.
Pytana na spotkaniu o plany związane z polityką mówiła, że doświadczenia związane z Partią Kobiet były dla niej bardzo istotne, pozwoliły jej m.in. poznać polskie realia, ale obecnie nie planuje aktywności politycznej, chociaż na pewno będzie wspierać Kongres Kobiet. - Ja chcę pisać, artyści nie są dobrymi politykami.
Przez ostatnie trzy lata co roku czytelnicy dostają kolejną znakomitą powieść Gretkowskiej - w 2010 roku „Miłość po polsku”, w 2011 „Trans”, a w ubiegłym roku „Agenta” - książkę, której akcja rozgrywa się w Polsce i Izraelu, w środowisku polsko-żydowskim. Inspiracją do napisania powieści była przypadkowo usłyszana przez Gretkowską historia. Książka ma w bardzo filmowy sposób skonstruowana fabułę i rzeczywiście jak mówiła pisarka na jej podstawie w 2014 roku powstanie film zrobiony przez producenta i reżysera Michała Kwiecińskiego, a Gretkowska będzie go współreżyserowała.
Książka ma również wątki podkarpackie, część zdarzeń rozgrywa się w Leżajsku.
Pisarka wielokrotnie wzbudzała kontrowersje - tak swoimi książkami, jak i wypowiedziami. Ma swoich wiernych wielbicieli, jak i zagorzałych krytyków. Bezsprzeczny pozostaje jednak fakt, że wciąż znajduje nowych czytelników w każdym wieku. – Piszę o ludziach i dla ludzi - podkreślała w Krośnie. Fragmenty jej prozy trafiły również do podręczników szkolnych.
Doskonałym podsumowaniem twórczości pisarki mogą być słowa Leszka Bugajskiego (Newsweek 17/2012): „I chyba tylko Manuela Gretkowska nie oglądając się na nic, swobodnie pisze o tym, co ważne ze społecznego punktu widzenia, a bolesne - z osobistego. Raz po raz uderza na odlew w polskie stereotypy, nie waha się przed formułowaniem sądów kontrowersyjnych i jednocześnie błyskotliwych.”
Organizatorem spotkania był krośnieński oddział Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich i Krośnieńska Biblioteka Publiczna przy wsparciu finansowym Miasta Krosna w ramach projektu „Makro i mikro podróże po literaturze”.
