W Wypożyczalni Głównej Biblioteki, w 170. rocznicę urodzin jednego z czołowych przedstawicieli impresjonizmu Auguste’a Renoira, zorganizowano wystawę zatytułowaną „Poszukiwacz tajemnicy mistrzów”.
Renoir był uważnym obserwatorem życia codziennego, wnikliwie studiował też dzieła swoich poprzedników. Duży wpływ na jego wczesną twórczość miało dawne malarstwo weneckie i sztuka francuskiego rokoka oraz malarstwo Couberta, Delacroix i Corota. W tym okresie tworzył obrazy o tematyce rodzajowej, utrzymane w jasnej kolorystyce.
Podróżując po Włoszech zachwycił się malarstwem Ingresa, Rafaela i Tycjana. Pod wpływem tego malarstwa tworzy obrazy przedstawiające kąpiące się kobiety, w których kolorystyka stała się bardziej stonowana.
Obserwując obrazy dawnych mistrzów, innych malarzy, cały czas czegoś szukał, cały czas czegoś się uczył, ale podążał własną drogą. Tematem niemal całej jego twórczości była przyjemność i radość, jaką daje życie.
Bliski już śmierci powiedział: Myślę, że coś w końcu zaczynam rozumieć.
Co miał na myśli artysta: przesłanie, treść czy formę?
Może odpowiedź na to pytanie znajdziemy w monografiach o artyście prezentowanych na wystawce.
Sophie Monneret, autorka albumu o malarzu, przedstawia jego życie wypełnione ciągłym poszukiwaniem i przygodą. Henri Perruchot w swojej ostatniej pracy o malarzach francuskich, poświęconej Renoirowi, ukazuje artystę jako człowieka prostego, pogodnego, kochającego bezinteresownie. W innym albumie Natalii Brodskiej Impresjonizm można porównać malarstwo Renoira z innymi twórcami tego kierunku.
Wystawę, do obejrzenia której serdecznie zapraszamy, można oglądać przez cały luty.
