W malarstwie Urszuli Gortat pejzaż jest samodzielnym i dominującym tematem. Każdy jej obraz, bardziej jak starannie wybrana jedna z serii klatek filmowych niż pojedyncza fotografia, jest jednocześnie bardzo daleki od fotograficznej wierności. Dzieje się tak za sprawą światła, które - lśniące na źdźbłach trawy, uwięzione w kryształach pierwszego szronu, opalizujące w wartkim nurcie strumienia, barwiące obłoki kolorami wieczornej zorzy - wypełnia obrazy od ich powierzchni po najbardziej odległy punkt perspektywy i sprawia, że krajobraz, chociaż jakby znajomy i bliski, staje się nierzeczywisty, ulotny, sam dla siebie...
Tak o pracach Urszuli Gortat w eseju „Pejzaże zapamiętane” napisał Stanisław Wójtowicz. Zwrócił on szczególną uwagę na talent malarski artystki. Podkreślił, że w twórczości Urszuli Gortat najważniejsza jest wrażliwość na piękno natury, wrażliwość nadająca obrazom lekkość i świeżość.
Pejzaże malarki zachwyciły nie tylko S. Wójtowicza. Urzeczony nimi był również Jan Tulik. W folderze jednej z wcześniejszych wystaw pisał: Niemal realistyczne pejzaże Urszuli Gortat przyciągają uwagę każdego miłośnika malarstwa. Być może dlatego, że w jej obrazach można odnaleźć pierwiastek baśni, nadrealnego klimatu, który pobudza wyobraźnię (...).
Wystawa najnowszych prac Urszuli Gortat - krośnianki, z wykształcenia inżyniera organizacji i zarządzanie przemysłem, malarki z zamiłowania - otwarta została 14 czerwca 2006 r. w Saloniku Artystycznym Biblioteki.
Wernisaż prowadziła Magdalena Wyżykowska. Pogratulowała ona artystce dotychczasowych nagród i wyróżnień, życzyła dalszych sukcesów. Dodała też, że w malarstwie najważniejsza jest pasja, której Urszuli Gortat na pewno nie brakuje.
Wernisaż połączony został z występem tria gitar klasycznych.
Wystawa prac Urszuli Gortat w Saloniku Artystycznym trwała do 10 lipca.
