Krośnieńska Biblioteka Publiczna -

10 listopada 2015 r. w Filii nr 6 - Centrum Multimedialnym odbyło się kolejne spotkanie Klubu Miłośników Filmu, na którym wyświetlono film „Carte Blanche” w reżyserii Jacka Lusińskiego.

Film jest opartą na faktach opowieścią o Kacprze, nauczycielu historii w jednym z lubelskich liceów. Mężczyzna stara się ukryć przed wszystkimi postępujący zanik widzenia. Rozpoznanie choroby jest bezwzględne, na skutek wady genetycznej powoli traci wzrok, a w konsekwencji grozi mu trwała ślepota. Początkowe załamanie diagnozą przeradza się w pragnienie walki o siebie, o utrzymanie posady, o pozory normalnego życia.

Coraz bliższa relacja z koleżanką z pracy budzi w nim chęć do życia, ale w końcu okrutna prawda niszczy ich relacje, a mężczyzna powoli znów zamyka się w swoim świecie. Kacper obejmuje także wychowawstwo w klasie maturalnej, w której ma doskonały kontakt z uczniami. Wzajemny szacunek i sympatia, a jednocześnie wymagające podejście, okazują się przepisem na sukces.

Wbrew wszystkiemu nauczyciel świetnie radzi sobie w szkole. Opiekun dziennika, opiekun tablicy, jakich typuje spośród uczniów, stają się jego „oczami”, a zaufanie, jakim obdarza młodzież, procentuje i w efekcie pozwala mu zachować tajemnicę tak długo, jak się tylko da. Trudna sytuacja rodzinna zbuntowanej uczennicy pokazuje też, jak sekrety, które każde z nich ukrywa, wpływają na życie i wzajemne relacje.

Obraz Lusińskiego wzrusza i skłania do zastanowienia. Jak można poradzić sobie z taka diagnozą? Jak żyć, kiedy nie wiadomo, czy jutro będzie można jeszcze zobaczyć choć promień słońca? Czy można pogodzić się z takim życiem?

Ogromną siłą filmu jest obsada aktorska. Fenomenalna rola Andrzeja Chyry pozwala lepiej przyjrzeć się postaci głównego bohatera. Stworzenie takiej postaci budzi zainteresowanie jego losem, jego odczucia podlegają ocenie widzów, a emocje, które wzbudził, na długo zapadają w pamięć. Świetne kreacje Arkadiusza Jakubika, Urszuli Grabowskiej czy Doroty Kolak są starannie wykreowane, przez co całkowicie oddają wiarygodność postaci oraz emocje, które budzą.

Pierwowzorem filmowej postaci jest Maciej Białek, historyk, który po diagnozie nieodwracalnego barwnikowego zwyrodnienia siatkówki, zataja informację o chorobie z powodu obawy o utratę pracy, którą kocha. Jego niezdolność widzenia bardzo długo pozostaje niezauważalna dla innych. Mężczyzna uczy się na pamięć trasy z domu do pracy. W szkole długość korytarza wyznacza mu ilość kroków, a doskonały słuch pozwala mu wychwycić nawet szelest kartek, kiedy uczniowie ściągają. Kiedy prawda o chorobie wychodzi na jaw, on już tak dobrze radzi sobie w szkole, że dyrekcja decyduje, że nadal będzie uczył. Z końcówki filmu dowiadujemy się, że Maciej nadal jest nauczycielem, a kolejne pokolenia uczniów bardzo cenią sobie „profesora od historii”.