8 listopada 2010 r. w Filii nr 6 - Centrum Multimedialnym klubowicze należący do Krośnieńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, w ramach Klubu Miłośników Filmu przybyli na projekcję amerykańsko-brytyjskiego filmu „Chłopiec w pasiastej piżamie” w reżyserii Marka Hermana.
Film, którego akcja umieszczona została w czasach II wojny światowej, jest adaptacją książki Johna Boyne, wydanej w 2006 r. Z pewnością warto porównać ze sobą te dwa dzieła.
Dramat przywołuje z historii trudne doświadczenia, rzeczywistość gorszą od koszmaru, holokaust, o którym wydawać by się mogło powiedziano już wszystko, na wszelkie możliwe sposoby, a jednak film szokuje i wstrząsa widzem. Zdaniem publiczności w „Chłopcu w pasiastej piżamie” owe zjawiska ukazane zostały w niekonwencjonalny sposób, inaczej jak dotychczas w filmach „Pianista” czy „Dzieci Ireny Sendlerowej”.
Rzeczywistość widziana oczami naiwnego, ośmioletniego chłopca pokazała widzom, jak doskonałymi obserwatorami są dzieci, w jaki sposób rejestrują nieznaną im rzeczywistość. W trakcie dyskusji o filmie nasunęło się wiele istotnych spostrzeżeń, refleksji i wniosków.
Problematyka trudnej i zakazanej przyjaźni z dzieckiem żydowskim, będącym „niebezpieczną zarazą” wzruszyła niejednego widza. Klubowicze skierowali wyrazy uznania w stronę gry aktorskiej dzieci (Asa Butterfielda i Jacka Scalona), które w znakomity sposób, bardzo wiarygodnie oddały psychologię postaci.
Widzowie zauważyli także, że przedstawionemu w filmie światu brak realizmu. Budynki, miejsce zamieszkania, odległość od obozu zagłady oraz łatwość wykonania podkopu pod drutem kolczastym były mało realne. Klubowicze wspólnie doszli do wniosku, że w zamierzeniu reżysera nie był realizm, a uniwersalne przesłanie, które zdecydowanie udało mu się osiągnąć.
Publiczność szczególną uwagę zwróciła także na muzykę trzymającą w napięciu i świat przyrody, będący zderzeniem głębokiej zieleni z szarością obozowych kominów.
„Chłopiec w pasiastej piżamie” porusza do głębi, jest filmem godnym uwagi. Celem jego powstania, ambicją Marka Hermana jak twierdzi D. Kostrzewa było, aby film znalazł się na liście obowiązkowych tytułów w ramach zajęć szkolnych i służył ku przestrodze pokoleniu, które już wkrótce opowieści o obozach zagłady może włożyć między krwawe anime. Z pewnością warto przez moment zastanowić się nad treściami niesionymi przez dzieło.
