Krośnieńska Biblioteka Publiczna -

15 marca 2016 r. w Filii nr 6 - Centrum Multimedialnym odbyło się kolejne spotkanie członków Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem dyskusja toczyła się wokół Andrzeja Stasiuka i zapisu jego rozmów z Dorotą Wodecką „Życie to jednak strata jest”.

Andrzej Stasiuk - prozaik, dramaturg, poeta, eseista, wydawca; autor kilkunastu książek, m.in. „Murów Hebronu”, „Opowieści galicyjskich”, „Dukli”, „Jadąc do Babadag”, „Fado”, „Dziennika pisanego później”, „Wschodu”; laureat Literackiej Nagrody Nike, Nagrody Literackiej Gdynia oraz Nagrody Fundacji im. Kościelskich.

„Życie to jednak strata jest” to wywiad-rzeka z Andrzejem Stasiukiem, efekt kilkunastu spotkań pisarza z Dorotą Wodecką, dziennikarką „Gazety Wyborczej”. Zapis tych rozmów to niekończąca się opowieść o książkach, podróżach, kobietach, polityce, o życiu. Częste zmiany tematu, różnorodność poruszanych wątków pozwalają dowiedzieć się bardzo wiele o autorze „Taksim”. Książka przedstawia jego życie z perspektywy pobytu w Beskidzie Niskim. Z perspektywy samotnika, który unika ludzi, nawet sąsiadów, który porzucił Warszawę na rzecz prowincji. Urodził się w Warszawie, ale to mała wioska Wołowiec stałą się jego domem, jego azylem, w którym ukrywa się przed światem, hoduje owce i żyje życiem, o którym marzył. Jest ascetą, rzadko korzystającym ze zdobyczy cywilizacji. Unika towarzystwa, „bywania”, najlepiej czuje się w towarzystwie żony Moniki i to z nią spędza najwięcej czasu.

W wywiadzie z jednakową swobodą odpowiada na pytania dotyczące zarówno polityki, jak i życia prywatnego. Bardzo ciepło wyraża się o damach swojego serca, żonie i córce. Monika jest jego ukochaną kobietą i towarzyszką życia i pracy. To ona nadaje odpowiednie tempo i sens jego życiu. Stasiuk podkreśla, jak ważna jest ta druga osoba obok, która może zarówno uratować, jak i popchnąć na dno. Wypowiadając się o kobietach w ogóle, dobitnie zaznacza, że drażni go dzisiejsza moda na szczupłą sylwetkę. Według niego kobieta powinna być przede wszystkim kobieca: „Nie znoszę chudych bab. (...) jak tu się przytulić do szkieletu?” Takim bezkompromisowym podejściem bardzo zyskał w oczach naszych czytelniczek. To pisarz, który nie lubi poddawać się jakimkolwiek trendom.

Przemijanie i śmierć to temat, który pojawia się w książce kilkakrotnie. Stasiuk wyraża swoją opinię o masowej zagładzie podczas II wojny światowej. Jak mówi, nie interesuje go, co o nim i jego wypowiedziach sądzą inni, bo zależy sam od siebie i nie czuje potrzeby przypodobania się komukolwiek. Śmierć bliskich osób silnie na niego wpłynęła. Niewypowiedziane słowa, niedokończone rozmowy, urwane dyskusje, niezadane pytania, które zostaną bez odpowiedzi. Jednak tkwi w nim nadzieja na spotkanie z tymi, którzy odeszli. Odwiedziny bliskich na cmentarzach, jak sam mówi, dają mu siłę i pokazują, skąd jest.

W opinii klubowiczek książka jest warta polecenia. Wspomnienia o dzieciństwie, młodości, wojsku, któremu zawdzięcza, że dziś nie jest narkomanem, więzieniu - to wszystko daje pełen obraz Andrzeja Stasiuka. Niestety, wulgaryzmy używane w tekście przez autora, nie spotkały się z aprobatą uczestniczek dyskusji. Za to zachwyt wzbudził fragment o wielkiej lekcji, jaką dają nam rodzice: „Możemy się od nich nauczyć, jak się starzeje i jak się umiera. Może to ostatni akt miłości do nas? Żebyśmy się dowiedzieli z pierwszej ręki? Nie od obcych, tylko u źródła.”

Jedna z pań wyraziła swoją opinię, iż czytanie tej książki to jakby poznawanie odpowiedzi na wszystkie niezadane na spotkaniach autorskich pytania.

Na kolejne spotkanie członków Dyskusyjnego Klubu Książki zapraszamy 19 kwietnia br. na godzinę 17:00, na rozmowy o książce Romy Ligockiej „Wolna miłość”.