4 listopada 2011 r. w Saloniku Artystycznym Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej, w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki gościliśmy Ewę Kopsik, autorkę książki „Uciec przed cieniem”. Swoją obecnością zaszczyciła nas również Małgorzata Augustyn, koordynator wojewódzki Dyskusyjnych Klubów Książki.
Ewa Kopsik, urodzona w 1957 r. w Szprotawie, jest absolwentką filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Od wielu lat mieszka w Wiedniu, gdzie w latach 1988-1996 pracowała jako nauczycielka języka polskiego w Szkole Polskiej przy Ambasadzie RP. Obecnie, po uzupełnieniu wykształcenia z zakresu pedagogiki specjalnej, pracuje z młodzieżą niepełnosprawną.
Początki swojej przygody z pisaniem wiąże z tłumaczeniami z języka niemieckiego. Zawsze myślałam, że będę tłumaczyć, nie pisać - zwierza się Ewa Kopsik. Zadebiutowała opowiadaniami, które zdobyły nagrody i wyróżnienia w konkursie im. Marka Hłaski i tarnowskim konkursie „Moja mała ojczyzna”. Za namową przyjaciół spróbowała sił w dłuższej formie pisząc powieść psychologiczną „Uciec przed cieniem”.
Ewa Kopsik przybliżyła swój warsztat pisarski, wyjaśniła, jak wygląda jej praca nad powieścią, która jest zamierzonym postępowaniem według wcześniejszego zamysłu i zaplanowanego toku narracji, zmierzającego do określonego, jakże zaskakującego zakończenia.
„Uciec przed cieniem” jest powieścią, będącą wynikiem widzenia świata autorki, która pod przybraną maską ukrywa przejawy pesymizmu i trudnych życiowych doświadczeń. Dużo w niej przerysowanej biografii, którą zauważamy w powracającym motywie Jagniątkowa, malowniczej wsi, położonej w Kotlinie Jeleniogórskiej, odzwierciedlającym tęsknotę za krajem lat dziecinnych, miejscu studiów, kontaktów rodzinnych czy postrzeganiu „specyficznego podgatunku ludzi”, jakim zdaniem pisarki jest wiedeńskie środowisko artystyczne. „Myślałam o studiowaniu astrofizyki” - stwierdza główna bohaterka powieści Ewy Kopsik. Nawet w tym sformułowaniu ukrywa się zainteresowanie autorki tą dziedziną wiedzy, która obok innych pasji (rysowanie i gra na gitarze) zajmuje w jej życiu ważne miejsce.
Powieść „Uciec przed cieniem” jest mroczna, penetruje bowiem najgłębsze zakamarki ludzkiej duszy, obnaża przejawy ciemnej strony ludzkiego charakteru. W żaden sposób nie wpisuje się w kanon literatury kobiecej, lekkiej i przyjemnej, zakończonej happy endem. Z tego względu autorka napotkała na problemy związane z wydaniem powieści, która - jak sama przyznała - jest nasycona symboliką, odniesieniami filozoficznymi, wnikliwą analizą ludzkiej psychiki, które w głównej mierze wynikają z zainteresowań pisarki funkcjonowaniem ludzkiego mózgu, pamięci i podświadomości.
Ewa Kopsik adresuje swoją powieść do określonego grona odbiorców, którzy potrafią w monologu wewnętrznym bohaterki i stosowanych zabiegach stylistycznych dostrzec walory utworu. Pisze o cierpieniu w taki sposób, że czytelnik zatrzymuje się na chwilę i zastanawia głęboko. Potrafi wstrząsnąć odbiorcą książki, wzbudzić w nim określone uczucia, wywołać bunt i oburzenie. Posiada wspaniały styl, który potrafi spowodować, że słowa robią na czytelniku niezwykłe wrażenie.
Kluczem do zrozumienia powieści jest depresja posttraumatyczna - stwierdza autorka „Uciec przed cieniem”. Ten rodzaj depresji jest wynikiem zaburzeń pourazowych, wywołuje strach, poczucie głębokiej bezradności, przerażenie. Opisy zachowań w powieści są niezwykle wiarygodne, przemyślane, trzymają czytelnika w napięciu, zapowiadając zwrot akcji i szczęśliwe zakończenie, które jednak nie następuje.
Niestety, nie będzie kontynuacji „Uciec przed cieniem”, której tak czytelnicy oczekiwali. Zakończenie daje możliwość własnych interpretacji i przemyśleń, szukania odpowiedzi na tematy w książce niedokończone. Ewa Kopsik zdradziła jednak pomysły na kolejne powieści, które już wkrótce będą dostępne w księgarniach.
Na kolejne spotkanie w Dyskusyjnym Klubie Książki zapraszamy 20 grudnia 2011 r. Przedmiotem rozmów będzie książka Marka Sobola „Mojry”.
