17 stycznia 2012 r. w Saloniku Artystycznym KBP zebrali się klubowicze Dyskusyjnego Klubu Książki, aby rozmawiać o książce Małgorzaty Kalicińskiej „Zwyczajny facet”.
Małgorzata Kalicińska jest autorką bardzo popularnych powieści: „Dom nad rozlewiskiem” (2006), „Powroty nad rozlewiskiem” (2007), „Miłość nad rozlewiskiem” (2008). Napisała również autobiograficzną powieść z czasów dzieciństwa „Fikołki na trzepaku” (2009), „Widok z mojego okna. Przepisy nie tylko na życie” (2010) oraz książkę „Zwyczajny facet” (2010), którą klubowicze chętnie przeczytali i dzielili się spostrzeżeniami na temat owej pozycji.
Powieść napisana z perspektywy mężczyzny niewątpliwie zainteresowała czytelników. Autorka stworzyła obraz tytułowego, zwyczajnego faceta, od lat tkwiącego w związku małżeńskim, w którym czuje się nieszczęśliwy i niedowartościowany. Naiwny, zbyt dobry - jak sam siebie nazywa „wieczny frajer” - staje się obiektem przemocy psychicznej żony, która nie radzi sobie z emocjami, jest wybuchowa, kłótliwa i zawsze ma rację. Decyduje się na pracę za granicą, która nie tylko zaspokaja jego sytuację materialną, ale staje się pretekstem do rozłąki i refleksji nad swoim życiem.
Bohaterowie powieści unieszczęśliwiają się wzajemnie, zapominają, co w życiu liczy się najbardziej. A. Jaklik przytoczyła słowa autorki z książki, które wszystkim wydały się niezwykle cenne: „Życie jest (…) żeby je przeżyć pięknie, robić to, co kochasz. Wtedy Bóg się cieszy razem z tobą, a jak się tak gna jak koń w wyścigu, aby do kolejnej mety, to co to za życie? Ja wiem, takie czasy, ważne są pieniądze, awanse (…) Ludzie robią fortuny, bogacą się, że i przejeść nie mogą i nieszczęśliwi są. Za pieniądze nie kupisz zdrowia, miłości i wiedzy. A to sprawy najważniejsze”. Klubowicze zauważyli, że niestety często zapominamy, podobnie jak bohaterowie powieści M. Kalicińskiej, o wartościach naczelnych, które dają człowiekowi szczęście.
Główna bohaterka przedstawiona przez autorkę zadziwia, wręcz szokuje swoim temperamentem i zachowaniem w stosunku do bliskich sobie osób. Sposób narracji wzbudza w czytelniku negatywne emocje, wywołuje krytykę pod adresem zazdrosnej żony, nie szanującej swojego męża. M. Kalicińska pisze: „Temat przemocy psychicznej dotyczy głównie kobiet, ale i one bywają niebezpieczne, głośne, trudne, „awanturne”. Głupota, podłość i inne cechy ludzkie nie posiadają określonej płci. Według mnie są dobrzy i źli ludzie, a nie anielskie kobiety i wredni faceci”. Klubowicze jednogłośnie zgodzili się ze słowami autorki, dostrzegli jednak, że narracja w powieści prowadzona jest z jednego punktu widzenia, jest jednostronna, nie pozostawia możliwości obrony i odsunięcia od siebie zarzutów. Doszukali się również elementów biograficznych z życia autorki, które mogły mieć wpływ na treść i przebieg fabuły powieści.
Trudno ocenić postawy głównych bohaterów. Bardzo często wina za rozpad małżeństwa leży po obu stronach. Brak rozmowy i chęci dojścia do porozumienia przekreśla często szansę na lepsze życie. M. Kalicińska jednoznacznie wskazuje winnego bohatera, który swoim nagannym, nieludzkim zachowaniem przyczynił się do rozpadu rodziny. Ważne jest jak stwierdziła A. Pelc, aby „umieć się zdystansować, pozwolić sobie na złapanie oddechu, nie wolno bowiem tkwić w sytuacji, która niszczy nas i wszystkich dookoła”. Autorka powieści, jak sama twierdzi, napisała książkę „połamanym sercom na pociechę”, nie bójmy się więc walczyć o swoje szczęście, nie pozwólmy się ranić przez całe życie.
M. Kalicińska doskonale przedstawia polską rzeczywistość, „patrzy na świat naszymi oczami” - stwierdziła W. Sebastianka. Pisze o problemach państwowych, politycznych, które zmuszają obywateli do emigracji zarobkowej i często są przyczyną problemów rodzinnych i osobistych nieszczęść. Tematyka książki wywołała wśród uczestników spotkania krytyczne spojrzenie na władze państwowe oraz sytuację panującą w kraju i miejscu zamieszkania.
Powieść napisana z perspektywy mężczyzny była dobrą okazja do dyskusji. Prosty, lekki styl pisania sprawił, że książkę czytało się szybko, a tematyka była dobrą okazją do rozmów i indywidualnych przemyśleń.
Na kolejne spotkanie w Dyskusyjnym Klubie Książki zapraszamy 21 lutego 2012 r. na rozmowy o książce J. L. Wiśniewskiego „Łóżko”.
