JOHN, D. B.: Gwiazda północy. – Poznań : Zysk i S-ka, 2018.
W 2012 r. w Korei Północnej obchodzono bardzo uroczyście stulecie urodzin Kim Ir Sena, twórcy Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Był to krótki czas odwilży między Koreą a światem demokratycznym, wtedy też kilkudziesięciu dziennikarzy i turystów zachodnich mogło uczestniczyć w uroczystościach rocznicowych. Ta wizyta zainspirowała D.B. Johna do napisania książki, której akcja toczy się głównie w Korei Północnej, państwie totalitarnym, rządzonym przez rodzinę Kimów.
Soo-min i Jee-min, bliźniaczki, pół Koreanki pół Amerykanki, dzieciństwo i młodość spędziły w USA. Wybór Soo-min, aby przed rozpoczęciem studiów spędzić rok w Korei Południowej, zakończył się tragicznie. Soo-min została porwana do Korei Północnej. Po wielu latach jej siostra, pracownik naukowy uniwersytetu, zostaje zwerbowana do agencji wywiadowczej CIA. Głównym powodem, który przekonał ją do przyjęcia propozycji, jest nadzieja na odnalezienie ukochanej siostry.
D.B. John opiera się w wielu miejscach powieści na faktach, przedstawia realny obraz życia mieszkańców Korei Północnej, często bardzo dramatyczny – terror, głód, funkcjonowanie obozu koncentracyjnego i przeprowadzane w nim eksperymenty na ludziach. Ta dramatyczna sytuacja powoduje, że dla trójki Koreańczyków – bohaterów książki – pragnienie wolności dla siebie i bliskich jest nadrzędnym celem w życiu.
A jak poradzi sobie Jee-min z rolą szpiega? Jakie wrażenie odniesie po spotkaniu z Kim Dzong Unem? Czy Jee-min odnajdzie swoją siostrę i pokona wszystkie demony przeszłości, dowiecie się Państwo po przeczytaniu książki. (GZ)
Książka dostępna w Wypożyczalni Głównej
Nurowska, Maria: Pamiętnik znaleziony w Katyniu. – Warszawa : Prószyński i S-ka, 2018.
„Pierwszy raz zdarzyło się w mojej długiej karierze pisarskiej, aby łzy płynęły mi z oczu w trakcie pracy nad książką”. Tak o swojej najnowszej książce „Pamiętnik znaleziony w Katyniu” mówi Maria Nurowska. Dlaczego?
Korzystając z dostępnych zapisków i pamiętników prowadzonych przez więzionych w obozie w Kozielsku, a znalezionych często podczas ekshumacji, Nurowska stara się odtworzyć losy Janiny Lewandowskiej, jedynej kobiety, która była więźniem Kozielska i została zamordowana w Katyniu. Pisząc książkę autorka korzystała również z opowieści kobiety, która pracowała w jej domu rodzinnym w Batorowie do wybuchu wojny oraz z wszystkich dostępnych na jej temat materiałów.
Janina Lewandowska, pasjonatka lotnictwa, pilotka, córka generała Dowbor-Muśnickiego, wyszła z domu na wojnę 3 września 1939 r., a już 17 września wraz z kolegami dostała się do sowieckiej niewoli i została internowana w obozie w Kozielsku. Tam została promowana na podporucznika pilota. Była ogromnym wsparciem dla innych, nazywano ją Matka Boską Kozielską, w swoich zapiskach koledzy nazywali ją „lotniczką”. Zginęła w Katyniu w dniu swoich 32. urodzin. I chociaż jej czaszkę zidentyfikowano już w 1945 roku w Akademii Medycznej we Wrocławiu, prof. Bolesław Popielski ujawnił tę informację dopiero w 1997 roku.
Narratorem opowieści, której autorka nadała formę dziennika pisanego w Kozielsku, jest Janina Lewandowska. Adresatem – jej mąż Mieczysław Lewandowski, pilot. Opisując zarówno rzeczywistość obozową, niepewność dnia następnego, ale jednak nadzieję na powrót do Polski, Janka wraca do dzieciństwa, swojej rodziny, relacji z ojcem. W swoich zapiskach chce wyrazić wszystko, czego nie zdążyła powiedzieć, ponieważ małżeństwo trwało bardzo krótko. Ostatni zapis to 22 kwietnia 1940 r. – dzień urodzin i równocześnie dzień śmierci Janiny Lewandowskiej. (GZ)
Książka dostępna w Wypożyczalni Głównej, Filii nr 1, Filii nr 2, Filii nr 3, Filii nr 4, Filii nr 7
PILCH, Jerzy: Żywego ducha. – Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2018.
Bohaterem nowej powieści Jerzego Pilcha jest pisarz Jerzy Andrzej Kubica, człowiek, który przeżył apokalipsę i został na świecie sam. Upragnioną od zawsze samotność postrzega najpierw jako ziszczenie swoich marzeń, ale z każdą następną, trwającą nieskończenie długo chwilą, zaczyna ogarniać go strach. Owszem, może brać ze sklepów nowe garnitury, zajmować co noc apartament w innym hotelu, wchodzić do cudzych mieszkań, wynieść z księgarń tyle dobra, ile dusza zapragnie, ale też martwi się, że nie dotknie nigdy kobiety, że nie ma dla kogo pisać i zgnije martwy we własnym łóżku. Nie o taką samotność mu chodziło.
Przerażająca cisza i brak jakichkolwiek wydarzeń skłaniają narratora do snucia filozoficznych dywagacji, w trakcie których prezentuje katalog różnych wizji apokalipsy – w sztukach plastycznych, muzyce, literaturze – i próbuje ustalić jej przyczynę.
Ironia, czarny humor, zgryźliwy dowcip, dystans, sentymentalna podróż w głąb mrocznego autorskiego „ja”, wiele pytań pobudzających do rozważań. Można rzec, że „Żywego ducha” to sto procent Pilcha w Pilchu, lecz tym razem z dużą ilością wspomnień i tęsknoty za tym, co utracone. (NP)
Książka dostępna w Wypożyczalni Głównej
RYZIŃSKI, Remigiusz: Dziwniejsza historia. – Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2018.
Grono czytelników na pewno kojarzy Remigiusza Ryzińskiego z książką „Foucault w Warszawie” – jego reporterskim debiutem przedstawiającym historię rocznego pobytu w Warszawie Michela Foucaulta, pierwszego dyrektora Ośrodka Kultury Francuskiej w Polsce, i subkulturę gejowską lat 50. XX w. W swoim najnowszym reportażu autor opowiada o czasach wojny i PRL-u z perspektywy bohaterów homoseksualnych i nieheteronormatywnych.
Jedną z głównych postaci „Dziwniejszej historii” jest Hubert, który z okna rodzinnego mieszkania w Warszawie przy Filtrowej miał świetny widok na płonące getto. Jego drogę miłosną wyznaczyli Żydzi. Kolejny ważny bohater to Michał, gej i Żyd - można się domyślić, że chodzi o literaturoznawcę i pisarza Michała Głowińskiego, który publicznie ujawnił swoją orientację seksualną w 2010 roku w autobiograficznej książce „Kręgi obcości”. Ryziński, poszerzając trudny temat prostytuowania się Polek z Niemcami, wprowadza też kilka kobiecych postaci, których nie dotyczyła prostytucja, ale normalne relacje z Niemcami. Wszystkich bohaterów łączy silna potrzeba walki o swoje człowieczeństwo i brak prawa do autoidentyfikacji.
Autor opisuje zatem nie tylko życie gejowskie w okupowanej Polsce, ale też relacje Polaków z Niemcami, historię Polski widzianą przez pryzmat wykluczenia ze względu na orientację seksualną, pochodzenie, a także reakcję bohaterów na stalinizm i Marzec ’68. (NP)
Książka dostępna w Wypożyczalni Głównej
SAUNDERS, George: Lincoln w Bardo. – Kraków : Wydawnictwo Znak, 2018.
Powieść, za którą George Saunders w ubiegłym roku otrzymał Nagrodę Bookera, zainspirowało wydarzenie historyczne. W 1862 roku 11-letni Willie, syn Abrahama Lincolna, zmarł na dur brzuszny i został pochowany na cmentarzu w Waszyngtonie.
Cała książka rozpisana jest na „głosy”, a jej akcja rozgrywa się w trakcie jednej nocy, kiedy prezydent po pogrzebie ukochanego synka odwiedza grób, wyjmuje z trumny i tuli ciało chłopca. To zdarzenie wywołuje zainteresowanie i zazdrość wśród typowych lokatorów cmentarza, czyli duchów ludzi podobnie jak Willie nieświadomych, że nie żyją.
„Lincoln w Bardo” nie jest powieścią wypełnioną faktami, w typowym dla prozy historycznej tonie, lecz historią człowieka przeżywającego osobistą tragedię, który próbuje pogodzić się ze stratą, i który musi odpowiedzieć na ważne pytanie, co dalej z wojną secesyjną. Jednocześnie książka jest też zabawna i zaskakująca, a to za sprawą niebanalnych bohaterów i ich niepodrabialnego języka (lirycznego, żartobliwego, zbereźnego). Natomiast pojawiające się w niej motywy balansowania na granicy metafizyki i cielesności oraz wyobrażenia o wspólnocie świata żywych i umarłych, przywodzą na myśl m.in. dzieła Szekspira czy II część „Dziadów”. Lektura intrygująca, pełna humoru, poruszająca, w znakomitym przekładzie Michała Kłobukowskiego. (NP)
Książka dostępna w Wypożyczalni Głównej
Książki nowo zakupione do zbiorów Biblioteki
Poprawiono: środa, 10, październik 2018 17:23
