Z okazji 100. rocznicy śmierci Lucjana Rydla w Wypożyczalni Głównej KBP można obejrzeć wystawę zatytułowaną „Dusza do dna szlachetna”.
Lucjan Rydel – poeta, dramaturg, urodził się w Krakowie. Początkowo uczęszczał do Gimnazjum św. Anny, a następnie do Gimnazjum św. Jacka, gdzie uzyskał maturę.
W latach 1888-1892 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, słuchając jednocześnie wykładów z historii i literatury. W latach szkolnych i studenckich napisał pierwsze, niedrukowane dramaty: „Mściwój” i „Samuel Zborowski”. W 1893 r. w Krakowie wystawiono misterium fantastyczne „Dies irae”. W rok później uzyskał tytuł doktora praw i wyjechał na studia do Berlina, a następnie po krótkim pobycie w Warszawie udał się do Paryża.
W 1899 r. ukazały się „Poezje” oraz wystawiono w Warszawie dramat „Zaczarowane koło”, inspirowany polskim folklorem. Uprawiał lirykę nastrojowa o motywach ludowych, poematy bajeczne – „Bajka o Kasi i królewiczu”, „Madejowe łoże”, opowieści z czasów starożytnych – „Ferenike i Pejsidoros”.
W 1900 r. Rydel poślubił Jadwigę Mikołajczykówną, chłopkę z Bronowic. Ślub ten stał się dla Stanisława Wyspiańskiego inspiracją do napisania „Wesela”. W 1904 r. we Lwowie odbyła się premiera „Betlejem Polskiego”, napisanego dla Krakowskiego Teatru Ludowego, którym Rydel kierował. W dwa lata później powstał dramat „Bodenhaim”, poruszający sprawy germanizacji w zaborze pruskim. W tym też roku Rydel odbył podróż do Grecji, przez kilka lat prowadził wykłady o sztuce greckiej w krakowskiej ASP.
Rydel był też cenionym tłumaczem fragmentów „Iliady” Homera, utworów Apulejusza, Pindara, Anakreonta i Horacego.
W 1914 r., po wybuchu wojny, wyjechał do Pragi, skąd powrócił do Krakowa w 1916 r. i objął stanowisko dyrektora Teatru im. Słowackiego. Zmarł w kwietniu 1918 r. w Krakowie.
Wystawę można obejrzeć w kwietniu, w godzinach otwarcia biblioteki. Zapraszamy.
Poprawiono: środa, 04, kwiecień 2018 14:59
