Tenor z Sosnowca

W maju mija 110. rocznica urodzin Jana Kiepury. Z tej okazji KBP postanowiła przybliżyć postać artysty w wystawie Tenor z Sosnowca, zorganizowanej w Wypożyczalni Głównej.

J. Kiepura przeszedł do historii jako najpopularniejszy z polskich śpiewaków XX wieku. Obdarzony pięknym tenorem, potrafił w wyniku ciężkiej pracy doprowadzić swą technikę wokalną do granic mistrzostwa. Dysponował też świetnymi warunkami zewnętrznymi, a ponadto porywał słuchaczy żywiołowym temperamentem oraz udzielającą się widowni radością życia.

Był synem piekarza. Jako nastolatek brał czynny udział, ze swoim młodszym bratem Władysławem oraz ojcem, w walkach o wolność Śląska.

Już w szkole średniej lubił śpiewać i koledzy nadali mu miano Carusa. Ojciec Jana uważał, iż chłopiec powinien zdobyć solidny zawód, toteż zgodnie z wolą rodziców młody Kiepura studiował prawo w Warszawie. Jednak pasja do śpiewu była tak wielka, że równocześnie uczęszczał na lekcje do Wacława Brzezińskiego.

Po raz pierwszy wystąpił publicznie na koncercie w sali kina „Sfinks” w Sosnowcu. W rok później został zaangażowany do opery w Warszawie, gdzie śpiewał skromne, epizodyczne partie. Prawdziwym debiutem operowym (15 stycznia 1925 r.) był występ w tytułowej roli w Fauście Gounoda. Jednak po tym występie niezbyt przychylne recenzje krytyki zniechęciły Kiepurę. Postanowił wyjechać do Wiednia. Tutaj młodym śpiewakiem zainteresował się dyrektor Staatsoper F. Schalk oraz primadonna M. Jeritza, której partnerował w Tosce Pucciniego. Był to zagraniczny debiut artysty. Od tej pory śpiewał na wielu europejskich scenach, zaczynał być sławny. Śpiewana w 1931 roku rola Kawalera des Grieux w Manon Masseneta pod dyr. V. de Sabaty w mediolańskiej La Scali, przyniosła ogromny sukces polskiemu śpiewakowi. Kiepura zaczął święcić triumfy już nie tylko na scenach operowych w Europie, ale też za oceanem.

W 1930 roku rozpoczął współpracę z niemieckimi, a potem amerykańskimi wytwórniami filmowymi. Wystąpił w 12 filmach, stał się jednym z pierwszych europejskich idoli kina dźwiękowego.

Polskę odwiedził Kiepura dwukrotnie (w 1958 i 1959 roku), występując z koncertami w Warszawie i Krakowie. Ostatni raz wystąpił publicznie 13 sierpnia 1966 r. na polonijnym koncercie w Portchester (USA). W dwa dni po koncercie zmarł nagle na atak serca w swej rezydencji koło Nowego Jorku.

Ciało jego, zgodnie z ostatnią wolą artysty, przewiezione zostało do Polski i pochowane w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Od 1967 roku odbywa się w Krynicy doroczny Festiwal Arii i Pieśni im. Jana Kiepury.

Wystawa będzie czynna przez cały miesiąc w godzinach otwarcia biblioteki. Serdecznie zapraszamy.

Kalendarz wydarzeń

Marzec 2024
P W Ś C P S N
26 27 28 29 1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
Początek strony