Centrum zainteresowań Dawida Podkula jest człowiek, co jest niejako normalnym odruchem artysty, lecz u niego człowiek to ta pełnia, która jest stroną kreowaną i kreującą, bierną i czynną, nawet na swój sposób katem i ofiarą. Jakieś fantazyjne jakby dialogi pomiędzy „normalnymi” ludźmi a osobnikami z profilem Ibisa zdają się chyba mówić o tych skrajnościach, o tych jakby różnych kosmicznych energiach: mrocznej i jasnej, żeńskiej i męskiej, gorącej i lodowatej (...) Dlatego ta twórczość wstąpiła na drogę ku przyszłości - autor wciąż wybiera, poszukuje, kreuje i realizuje swoje postulaty, wysnute z wielkiego kanonu artystycznej myśli mistrzów. To dobrze. Bardzo dobrze.

Tak o twórczości Dawida Podkula w folderze wystawy pisze Jan Tulik.

Wernisaż tego młodego artysty odbył się 10 maja 2006 r. w Saloniku Artystycznym Biblioteki. Ekspozycja malarstwa i rysunku trwała do 6 czerwca.

Dawid Podkul urodził się w 1981 roku w Krośnie, jest absolwentem Uniwersytetu Rzeszowskiego (Instytut Sztuk Pięknych Wydział Pedagogiczno-Artystyczny), dyplom uzyskał w pracowni malarstwa u prof. Stanisława Białogłowicza, pracę magisterską na temat Witkacego napisał pod kierunkiem dr hab. Marleny Makiel-Hędrzak, która uczyła go profesjonalnego rysunku.

Artysta uprawia malarstwo olejne, pastel i rysunek. Inspiruje go muzyka, przyroda, literatura, a także twórczość mistrzów malarstwa, m.in. Witkacego.

Dawid Podkul uczestniczył w wystawach zbiorowych i indywidualnej w Filii nr 4 Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej. W 2005 roku otrzymał II nagrodę w 21. Przeglądzie Plastyki w Krośnie.

Młody artysta tworzy własną rzeczywistość i - tak jak Marlena Makiel-Hędrzak czy Stanisław Białogłowicz - wciąga widzów w swoją wizję świata pełnego kontrastów i skrajnych emocji. Jak sam twierdzi: (...) malarstwo jest sztuką subiektywną, zarówno w tworzeniu, jak i odbiorze, każdy człowiek ma własną wrażliwość, własną optykę, dlatego ani artyście, ani odbiorcy nie można niczego narzucać (...) natomiast w sztuce najważniejsze jest poszukiwanie własnej drogi, odkrywanie samego siebie (...)