Jest większe widowisko niźli niebo?
To wnętrze ludzkiej duszy.W. Hugo
Maria Skłodowska-Curie urodziła się w Warszawie w 1867 roku jako piąte dziecko w znanej rodzinie nauczycielskiej, wywodzącej się z drobnej szlachty. W 1891 roku zdała egzaminy wstępne na wydział fizyki i chemii Sorbony jako pierwsza kobieta w historii. Prawie całe życie spędziła we Francji, tam rozwinęła swoją karierę naukową. Prekursorka nowej gałęzi chemii - radiochemii. Do jej dokonań należą opracowanie teorii promieniotwórczości, techniki rozdzielania izotopów promieniotwórczych oraz odkrycie dwóch nowych pierwiastków: radu i polonu. Pod jej osobistym nadzorem prowadzono pierwsze badania nad leczeniem raka za pomocą promieniowania.
Wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe, do dziś pozostaje jedyną kobietą, która tę nagrodę otrzymała dwukrotnie, a także jedynym uczonym w historii uhonorowanym Nagrodą Nobla w dwóch różnych dziedzinach nauk przyrodniczych.
W biografii Marii Skłodowskiej-Curie jest wiele wątków w Polsce zapomnianych, np. że w czasie I wojny światowej z narażeniem życia jeździła samochodem z aparatem rentgenowskim (małe curie) pod Verdun. Jej biografia jest lekturą w szkołach w Japonii, ale nie u nas!
Maria Skłodowska-Curie to najbardziej znamienita Polka i warszawianka w historii, ale nie jest to fakt szeroko znany. Nawet jej ulica w stolicy, gdzie za jej staraniem powstał Instytut Radowy, jest bardzo skromna.
Oto jak bardzo nie dbamy o swoje dobra narodowe, którymi powinniśmy się szczycić...
W nowojorskiej rezydencji 22 października 2007 r. zmarła w wieku 103 lat Ewa Curie Labouisse, córka słynnej polskiej noblistki Marii Skłodowskiej-Curie, jej biografka, pisarka, dziennikarka, pianistka i polityk. Odeszła we śnie.
Ewa byłą młodszą córką Marii i Piotra Curie. W odróżnieniu od siostry Ireny, która podążyła śladami matki jako uczona (także wyróżniona Noblem wraz z mężem Fryderykiem Joliot), Ewa wybrała karierę artystyczną. Studiowała pianistykę i literaturę. W latach 30. ubiegłego wieku napisała głośną biografię swojej matki, która doczekała się edycji w niemal 80 krajach. Podczas II wojny była korespondentką ze wszystkich niemal jej frontów, a jej zbiór reportaży był nominowany do nagrody Pulitzera w 1944 roku.
W połowie lat 50-tych była asystentką sekretarza generalnego NATO oraz była żoną wybitnego amerykańskiego dyplomaty Henry’ego Labouisse’a, ambasadora w wielu krajach i sekretarza generalnego UNICEF przez niemal 20 lat. Doprowadził tę organizację do rozkwitu i Pokojowej Nagrody Nobla, którą odbierał wraz z małżonką u boku. Pozostawała ona wielce zaangażowana w działalność na rzecz dzieci w różnych misjach; niosąc im pomoc odwiedziła aż 109 krajów.
Z okazji 100 urodzin w grudniu 2004 roku Ewie Curie Labouisse składał życzenia w jej nowojorskiej rezydencji sekretarz generalny ONZ, a przekazali je prezydenci Francji i Stanów Zjednoczonych. Niestety, zabrakło życzeń z Polski. Nie pamiętał także o wielkiej rodaczce polski konsul.
W wyniku akcji ONZ wieść o Ewie dotarła do Warszawy, a prezydent Aleksander Kwaśniewski przyznał jej Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Wręczyć go nie miał już okazji. Dokonał tego jego następca, Lech Kaczyński, podkreślając wielkie zasługi dla Polski całej wybitnej rodziny noblistów.
Wcześniej żartobliwie o sobie mawiała, że przyniosła „wstyd rodzinie”. „W mojej rodzinie było pięć Nagród Nobla” - żartowała. „Dwie dla matki, jedna dla ojca, jedna dla siostry i szwagra oraz jedna dla męża. Tylko mnie się nie udało...
Serdecznie zapraszamy na następne spotkanie Literackiego Forum Dyskusyjnego 16 lutego (czwartek) o godz. 17:00 w Saloniku Artystycznym Biblioteki. Temat: Bracia nasi mniejsi.
