Krośnieńska Biblioteka Publiczna -

30 maja 2017 roku w Filii nr 6 - Centrum Multimedialnym odbyło się ostatnie przed przerwą wakacyjną spotkanie miłośników odwiedzania znanych i nieznanych zakątków w kraju i na świecie.

Podczas spotkania swoimi wspomnieniami z Medugorje podzieliła się Władysława Kielar. Medugorje to mała, górska wioska w Bośni i Hercegowinie. Miejsce to znane jest z objawień maryjnych, które wciąż badane są przez Kościół katolicki. Nie zostały one do tej pory uznane za potwierdzone, ale nie odrzucono ich także jako fałszywe. Historia objawień sięga 1981 roku i od tamtego czasu sława małej górskiej miejscowości przyciąga rzesze pielgrzymów z całego świata. Centralnym miejscem skupiającym pielgrzymów i turystów jest kościół św. Jakuba oraz dwa najczęściej odwiedzane wzniesienia: Wzgórze Objawień (Podbrdo) i Góra Krzyża (Križevac). Nasza przewodniczka kilkakrotnie odwiedziła Medugorje, które za każdym razem robiło na niej coraz większe wrażenie. Podczas kolejnych wizyt w tym miejscu odkrywała coś nowego, co się zmieniło. Dostępność kapłanów i możliwość spowiedzi w każdym języku świata odzwierciedla określanie, że Medugorje nazywane jest „największym konfesjonałem świata”. Podczas opisywania zebranym wnętrza i otoczenia kościoła, Władysława Kielar w swojej opowieści skupiła się na figurze Chrystusa Zmartwychwstałego. Jest to kilkumetrowa figura wykonana z brązu, przedstawiająca postać Jezusa z rozłożonymi rękami. Wznosi się ona ponad krzyżem, który leży na ziemi, a na jego powierzchni widoczne są odciśnięte zarysy ludzkiego ciała. Wokół figury można odprawiać Drogę Krzyżową. Nasza wyprawa zaprowadziła nas aż pod „niebieski krzyż”, który znajduje się u podnóża Góry Objawień. Jest to miejsce objawień jednego z widzących. Na Górze Objawień usytuowane są stacje różańcowe wykonane z brązu. Na Górę Krzyża prowadzą zaś stacje Drogi Krzyżowej, a wieńczy ją ośmiometrowy betonowy krzyż, w którym wmurowane są relikwie Krzyża Świętego.

Kolejnym miejscem, o którym usłyszeliśmy była wspólnota Cenacolo założona z inicjatywy siostry Elwiry. To wspólnota, w której zamieszkują młodzi, zagubieni i uzależnieni ludzie, szukający pomocy. Usłyszeliśmy też o Matczynej Wiosce, która powstała w 1993 roku i jest organizacją, która zajmuje się przyjmowaniem i wychowaniem dzieci opuszczonych i sierot. Na terenie wioski znajduje się również ogród św. Franciszka. Następnym miejscem, o którym usłyszeliśmy był zamek Nancy i Patryka z Kanady. Ci bardzo bogaci ludzie po nawróceniu zbudowali zamek poświecony Matce Bożej jako dom modlitwy dla kapłanów i sióstr zakonnych.

Medugorje słynie także z Festiwalu Młodych, który odbywa się corocznie na przełomie lipca i sierpnia. Jest to święto nie tylko młodych, ale także ludzi, którzy chcą zamanifestować swoją wiarę. Jest to swoiste święto wiary ludzi z całego świata. Towarzyszą mu dni modlitw, nawróceń i śpiewu w każdym języku świata.

Podczas naszej wyprawy ostatnimi miejscami, o których usłyszeliśmy były wodospady Kravica, które zyskały swą popularność dzięki malowniczemu położeniu i krystalicznie czystej wodzie, która zachęca do kąpieli. Ludbreg to małe miasto w Chorwacji gdzie znajdują się Relikwie Krwi Chrystusa. Na koniec obejrzeliśmy zdjęcia z Dubrownika - najpiękniejszego i najczęściej odwiedzanego przez turystów miasta w Chorwacji.

Przez słoneczne wspomnienia z Medugorje, Bośni i Hercegowiny oraz Dubrownika Władysława Kielar wprowadziła nas w prawdziwie wakacyjny nastrój, a my życząc sobie wymarzonych i ciepłych wakacji, z radością i ciekawością zobaczymy się jesienią podczas kolejnych spotkań w ramach Klubu Podróżnika.