26 marca 2013 r. w Filii nr 6 - Centrum Multimedialnym odbyło się kolejne spotkanie Klubu Podróżnika. Wspomnieniami z wyprawy do Chin podzieliła się z nami Barbara Prugar.
Barbara Prugar po raz kolejny opowiedziała nam o swojej pasji podróżowania i z chęcią opowiedziała nam o ciekawostkach ze swojej wyprawy. Swoje wspomnienia rozpoczęła od Pekinu. Pekin jest stolicą Chińskiej Republiki Ludowej, miasto wydzielone - podlegające bezpośrednio władzom kraju. Jest największym ośrodkiem politycznym, oświatowym i kulturowym kraju. Świątynia Nieba (Ołtarz Nieba), którą odwiedziła nasza przewodniczka, jest kompleksem budowli sakralnych taoistycznych w południowo-wschodniej części Pekinu. Miejsce to często odwiedzali cesarze Chin z dynastii Ming w czasie ceremonii, na których modlono się o obfite plony rolne. Ołtarz w świątyni uznawany był za miejsce styku nieba ziemią, dla wiernych stanowił środek cesarstwa i centrum całej ziemi. Cały kompleks świątynny wpisany jest na listę UNESCO od 1998 roku.
Wielki Mur Chiński to kolejne miejsce, które odwiedziła Barbara Prugar. Jest to budowla obronna składająca się z fortów, wież obserwacyjnych, przeszkód naturalnych, murów obronnych kamiennych lub murowanych, które stanowiły obronę przed obcymi najeźdźcami. Mur rozciąga się od Morza Żółtego do pustyni Gobi, jest wpisany na listę UNESCO, a także uznawany za jeden z siedmiu nowych cudów świata. Jest największą budowlą tego typu na świecie. Podczas budowy wmurowywano ludzi do niego żywcem za nieposłuszeństwo albo kiedy umierali z wycieńczenia, by nie rozprzestrzeniać chorób na innych.
Opowieść o centrum Pekinu z supernowoczesnymi samochodami i ogromnymi budynkami o unikalnych kształtach to kolejna część wspomnień. Nasza przewodniczka odwiedziła miejsce gdzie sprawdza się prawdziwość pereł i gdzie można się w nie zaopatrzyć na miejscu. Niezwykłym doświadczeniem okazał się pobyt w teatrze na przedstawieniu o legendzie kung-fu wystawionym w teatrze narodowym na wodzie. Pobyt w Parku Jingshan to kolejny przystanek naszej wyprawy. Jest to dawny park cesarski w Pekinie, dawniej pełniący funkcje prywatnego miejsca wypoczynku chińskich cesarzy. Dla turystów otwarty od 1928 roku. Zajmuje powierzchnię 230 tysięcy m2, porośnięty drzewami owocowymi i cyprysami. Obecnie pełni rolę hali wystawowej, w której prezentowana jest porcelana, kaligrafia i obrazy. Teraz park jest popularnym miejscem rekreacji i uprawiania sportów. Kolejnym odwiedzonym kompleksem był Yiheyuan - Pałac Letni, miejsce letniego wypoczynku cesarzy. Centralnym punktem zespołu parkowo-pałacowego jest Wzgórze Długowieczności z najstarszymi budowlami. Pawilony położone nad brzegiem jeziora prowadzą do Marmurowej Łodzi (wybudowanej z funduszy przeznaczonych na nową flotę), a z niej do małej wysepki z Wieżą Powitania Wschodzącego Słońca.
Następnym miejscem, o którym usłyszeliśmy był grobowiec pierwszego chińskiego cesarza. Grobowiec jest sławny ponieważ znajduje się w nim terakotowa armia czyli 7 i pół tysiąca figur naturalnej wielkości przedstawiająca żołnierzy, oficerów i konie. Armia wykonana jest z terakoty - wypalanej gliny, która trakcie pogrzebu cesarza została umieszczona w podziemnych pomieszczeniach. Drewniany dach z czasem się zawalił i całą armię zasypała ziemia. Wierzono, iż Terakotowa Armia miała strzec cesarza i pomóc mu odzyskać władzę w życiu pozagrobowym. Figury zostały znalezione przypadkowo przez trzech chłopów przy kopaniu studni, stopniowo odkrywano kolejne figury, a obecny stan muzeum został udostępniony zwiedzającym w 1994 roku. Terakotową Armię określa się mianem ósmego cudu świata i znajduje się ona na liście UNESCO.
Kolejnym miejscem, o którym usłyszeliśmy, były Jaskinie Dziesięciu Tysięcy Buddów czyli Jaskinie Smoczych Wrót, Są to świątynie wykute w wapiennych skałach przez mnichów. Świątynie w Longmen w Chinach ciągnące się wzdłuż rzeki poświęcone są Buddzie, indyjskiemu księciu, którego nauki stały się podstawą buddyzmu. Na ścianach świątyń znajdują się tysiące małych figurek Buddy wykonane techniką płaskorzeźby, od których jaskinie wzięły swą nazwę. Również to miejsce zostało wpisane na listę dziedzictwa UNESCO.
Świątynia Konfucjusza w Pekinie, uczonego chińskiego, który zajmował się naukami o cnotach oraz bardzo podkreślał rolę wykształcenia w życiu, była miejscem, o którym opowiedziała nam Barbara Prugar w dalszej części spotkania. Usłyszeliśmy także o fabryce jedwabiu, w której można się przyjrzeć, jak po kolei trwa produkcja jedwabiu. Ostatnim miejscem jakie poznaliśmy była Szanghaj. Jest to największe i najludniejsze miasto w Chinach. Stanowi ono główny ośrodek gospodarczy, finansowy i komunikacyjny w kraju, jest także trzecim co do wielkości portem morskim na świecie. Miasto to dzięki swojemu pięknu nazywane jest „Wenecją wschodu”.
Barbara Prugar po raz kolejny zachwyciła nas swoimi wspomnieniami z dalekiej podróży i być może staną się pretekstem dla wszystkich nas by odwiedzić ten piękny kraj.
